Teologia Polityczna, Warszawa 2018, s. 343
Podział na Wschód i zachód – zauważa autor- jest więc symbolem modernizacji i panowania w Europie barbarzyńców, dla których forma przestała być metodą nawrócenia samych siebie , a stała się sposobem na bezwzględną dominacje imię własnej potęgi. Przez wyrzeczenie się związku ze swoimi kulturowymi źródłami, których nadrzędne znaczenie odsłania się wyłącznie na linii Północ- Południe, mieszkańcy starego kontynentu powrócili do stanu nieuświadomionych , choć nowoczesnych barbarzyńców, którzy sami dla siebie chcą wzorem i celem. Potężniejsi od wszystkich bogów Olimpu, a nawet od wszechmogącego i srogiego Jahwe ze Starego Testamentu, Europejczycy zbudowali nowe barbarzyńskie imperium, w którym już nikt nie będzie potrzebował nawrócenia, bo każdy może być sobą – wyzwolonym spod władzy formy barbarzyńcą,
W tym nowym, europejski m imperium, w którym w XIX wieku całkowicie zapanowały barbarzyńska naiwność i optymizm, Polacy nie tylko tracą pewność własnej formy i swoje państwo, ale również źródło , stanowiące o odrębności i swoistości ich formy- Południe. Mogą już tylko wybrać i określić się względem dwóch konkurencyjnych ze sobą , nowoczesnych, barbarzyńskich modernizacji Zachodu lub Wschodu. Czy uwolnia się kiedyś od tego przekleństwa? Czy odnajdą z powrotem drogę do swoich prawdziwych źródeł, które leżą na Południu, by znów pięknie i pięknie pracować nad formą?
